ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η «τραγωδία των κοινών» αποτελεί έναν όρο που παρόλο που δεν ανακαλύφθηκε πρόσφατα, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί ένα πεδίο συζητήσεων και προβληματισμών για την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα. Ο όρος έγινε γνωστός από τον Hardin και αναφέρεται στο πρόβλημα της ατομικής συμπεριφοράς απέναντι σε συλλογικά αγαθά. Όταν κάποια αγαθά είναι κοινά, τότε η εκμετάλλευσή τους αποφέρει ατομικά πλεονεκτήματα αλλά κοινά μειονεκτήματα. Επειδή τα μειονεκτήματα είναι κοινά, το μεμονωμένο άτομο δεν τα λαμβάνει υπ’ όψιν του. Επικεντρώνεται μόνο στα πλεονεκτήματα που αντλεί ως άτομο από την εκμετάλλευση του κοινού αγαθού και έτσι οδηγείται στην υπερβολική και αλόγιστη χρήση των κοινών αυτών πόρων. Παραδείγματα καταστρατήγησης τέτοιων κοινών πόρων υπάρχουν πολλά, όπως η μη ελεγχόμενη υλοτομία, η υπεραλίευση, τα αποθέματα σκουπιδιών στους ωκεανούς, και πολλά άλλα. Τόσο ο εισηγητής του όρου, Hardin, όσο και άλλοι μελετητές, δεν ασχολήθηκαν απλώς με την περιγραφή του όρου και της κατάστασης που επικρατεί, αλλά προσπάθησαν να εντοπίσουν και να παρουσιάσουν προτάσεις που θα δώσουν λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Μία λύση είναι η ιδιωτικοποίηση εκείνων των κοινών πόρων που μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν προκειμένου να γίνεται σωστότερη διαχείρισή τους. Άλλη λύση αφορά τη θέσπιση εξωτερικών κανονισμών από έναν εξωτερικό παράγοντα, όπως είναι μία κυβέρνηση, όπου θα υπάρχει ένας περιορισμός στην ανεξέλεγκτη χρήση των κοινών πόρων. Τέλος, προτείνεται ως λύση η χρήση των κοινών πόρων με σύνεση, σε μία κοινωνία όπου οι άνθρωποι ζουν αρμονικά, αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα διατήρησης των κοινών πόρων και ενεργούν πάντοτε έχοντας ως γνώμονα το συλλογικό καλό.
Λέξεις κλειδιά: Κοινοί πόροι, ατομικά οφέλη, συλλογικό συμφέρον, παραδείγματα τραγωδίας των κοινών, λύσεις
Λήψη (clicks: 35)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 10