ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι αρνητικές επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο φυσικό περιβάλλον αποτέλεσαν αντικείμενο επιστημονικής μελέτης ήδη από τη δεκαετία του ’50. Κατά τη διάρκεια όμως των τελευταίων δεκαετιών μια μεγάλη σειρά από επιδημιολογικές μελέτες κατέδειξαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση εκτός από παράγοντας υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί επίσης και σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία των πολιτών, αφού έχει αποδειχτεί ότι σχετίζεται με πλήθος από αναπνευστικά και καρδιακά νοσήματα. Ανταποκρινόμενη σε αυτές τις ανησυχίες, η Ε.Ε. θεσμοθέτησε και εφάρμοσε μια σειρά από στρατηγικές και πρακτικές για την βελτίωση της ποιότητας του αέρα, με απώτερο στόχο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά ταυτόχρονα και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Στην εργασία αυτή περιγράφονται εν συντομία οι διάφορες πολιτικές και τα μέτρα που επιβλήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν στην Ε.Ε. για τον περιορισμό των βιομηχανικών και οδικών εκπομπών και τη συνακόλουθη βελτίωση της ατμοσφαιρικής ποιότητας. Στη συνέχεια αναλύονται και ποσοτικοποιούνται τα αποτελέσματα αυτών μέσα στα όρια της Ε.Ε, ενώ παράλληλα περιγράφονται οι προοπτικές και οι δυνατότητες για το μέλλον, όπως αυτές προκύπτουν από τα διάφορα μοντέλα και τις υπολογιστικές μεθόδους ανάλυσης μελλοντικών σεναρίων.
Λέξεις Κλειδιά: Ατμοσφαιρική ρύπανση, ποιότητα ατμόσφαιρας, βιομηχανικές/οδικές εκπομπές, ολοκληρωμένες πολιτικές, Ευρωπαϊκή Ένωση
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 3