ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η κοινή αγροτική πολιτική της ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες, διεύρυνε τη στήριξή της προς τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές της. Η χωρική και ολοκληρωμένη διάσταση της ανάπτυξης που υιοθετήθηκε, οφείλεται κυρίως στην αύξηση των περιφερειακών ανισοτήτων μεταξύ των αγροτικών περιοχών, στη μείωση των γεωργικών εισοδημάτων και στην ανάπτυξη του τομέα των υπηρεσιών στις αγροτικές περιοχές. Στην παρούσα εργασία αναλύονται οι άξονες και τα μέτρα του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας της τέταρτης προγραμματικής περιόδους (2007-1013) τα οποία, είτε αφορούν αποκλειστικά στις ορεινές, μειονεκτικές και νησιωτικές περιοχές, είτε τις αντιμετωπίζουν διαφορετικά από τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Παράλληλα, αναλύονται κρίσιμοι παράγοντες κατά την εφαρμογή τους σε σχέση με τις αντίστοιχες πολιτικές κατά τις προηγούμενες περιόδους. Η αποτελεσματικότητα και η «ολοκληρωμένη» προσέγγιση των τοπικών προγραμμάτων, η επέκταση των τοπικών προγραμμάτων της προσέγγισης LEADER και των ολοκληρωμένων προγραμμάτων προς πεδινές και παράκτιες περιοχές εφαρμογής, η ανάγκη κλιμάκωσης και εκλογίκευσης του προγράμματος στήριξης των νησιωτικών περιοχών, είναι ορισμένοι από τους κρίσιμους αυτούς παράγοντες.
Λέξεις κλειδιά: Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013, προσέγγιση LEADER, Ολοκληρωμένα προγράμματα, ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, νησιά του Αιγαίου.
Λήψη (clicks: 2)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 2