ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι ιδιαιτερότητες των ορεινών περιοχών και το πρόταγμα της αειφορίας σηματοδοτούν την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των αναπτυξιακών διαδικασιών στις εν λόγω περιοχές. Στο παρόν κείμενο εξετάζονται δύο σημαντικές και αλληλοσυνδεόμενες πλευρές της αναπτυξιακής διαδικασίας. Η πρώτη αφορά στις καινοτομίες με έμφαση στις διαδικασίες δικτύωσης και μάθησης αξιοποιώντας τα πορίσματα της «θεωρίας της μετάβασης» δηλ. της ανάδυσης και διάδοσης εναλλακτικών καινοτομιών με στόχο την αειφορία. Η δεύτερη αφορά στο ζήτημα της συμμετοχής των τοπικών πληθυσμών στην αναπτυξιακή διαδικασία και μάλιστα σε όλο το εύρος της, δηλαδή από το σχεδιασμό των αναπτυξιακών παρεμβάσεων έως και την αξιολόγηση και, περαιτέρω, τη βιωσιμότητα των σχεδίων. Στη βάση αυτή συζητούνται ζητήματα και προβλήματα της αναπτυξιακής διαδικασίας στις ορεινές περιοχές και επισημαίνεται η αναγκαιότητα δημιουργίας καινοτόμων μηχανισμών υποστήριξης των εν λόγω διαδικασιών.
Λέξεις-κλειδιά: αειφορία, (ριζικές) καινοτομίες, συμμετοχική ανάπτυξη, ορεινές περιοχές.
Λήψη (clicks: 2)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 2