ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στην εργασία αυτή, εκτός από αναγκαίες εννοιολογικές προσεγγίσεις, εξετάζεται η στενή σχέση μεταξύ πολιτισμού και αειφορικής ανάπτυξης και μάλιστα στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές. Και στα δύο συνειπεισέρχονται ποιοτικές και ποσοτικές διαδικασίες και ταυτόχρονα τίθενται επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Αδιαμφισβήτητα, η διαχείριση των πολιτιστικών πόρων και οι παρεμβάσεις σε ορεινές και μειονεκτικές
περιοχές στοχεύουν στη βελτίωση της χωρικής ανταγωνιστικότητας, μέσα από παραμέτρους οικονομίας, κοινωνίας, περιβάλλοντος και θεσμών.
Χρησιμοποιώντας ως πρωτεύουσα αρχή τη διαχείριση των πολιτιστικών πόρων, ανάμεσα σ ́ άλλα, εξετάζεται η δυνατότητα δημιουργίας του κατάλληλου περιβάλλοντος αειφορικής ανάπτυξης, με την ταυτόχρονη υιοθέτηση επιχειρησιακών στοιχείων ανταγωνισμού.
Έτσι, στο πλαίσιο αυτό, διερευνώνται και αναλύονται, τόσο η συμβολή των πολιτιστικών πόρων στη ανάπτυξή των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, η εκτίμηση των ποιοτικών και ανταγωνιστικών προοπτικών τους, μέσα από διαδικασίες ενδογενούς τοπικής ανάπτυξης και προϋποθέσεις επιτυχούς επιχειρηματικότητας, όσο και οι δυνατότητες ύπαρξης και αξιοποίησης των προϋποθέσεων και όλων των διαθέσιμων πόρων για την υποστήριξη καινοτόμων και εναλλακτικών μορφών τοπικής ανάπτυξης στις περιοχές αναφοράς, αποσκοπώντας σε μόχλευση και πολλαπλασιαστικά οφέλη για την τοπική κοινωνία και τη διαγενεακή ισορροπία.
Τέλος, υποδεικνύονται κατευθύνσεις στρατηγικής και σχετικά μέτρα πολιτικής.
Λέξεις Κλειδιά: Πολιτιστικοί Πόροι, Διαχείριση, Ορεινές και Μειονεκτικές Περιοχές, Αειφορική Ανάπτυξη
Λήψη (clicks: 11)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 2