ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η μαζική καταστροφή των δασών της Ευρώπης μεταξύ του 1600-1800 ήταν η βασική αιτία περισυλλογής και σταδιακής ανάπτυξης της σύγχρονης Δασοπονικής Επιστήμης ή Δασολογίας. Για την εύστοχη αξιοποίηση των δασών απαιτείται μέτρο και επιστημονικά τεκμηριωμένος σχεδιασμός, που θα κινείται πάντοτε μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο θεμελιωδών αρχών.
Μια πρώτη εντύπωση των ελληνικών δασών σήμερα δίνεται από την κατανομή των διαχειριστικών μορφών η οποία έχει ως εξής: σπερμοφυής (υψηλό δάσος) 36,4%, διφυής 16,6% και πρεμνοφυής 47%. Βαρύνουσα σημασία για την χώρα μας έχουν η ελάτη, η μαύρη πεύκη, η δρυς και η οξιά. Η εκμετάλλευση του μεγαλύτερου τμήματος των δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα γίνεται σύμφωνα με το Π.Δ. 126/86. Τα περισσότερα Δασαρχεία, ωστόσο, εφαρμόζουν και το παλαιότερο σύστημα της Κρατικής Εκμετάλλευσης Δασών ΚΕΔ σε λιγότερο παραγωγικά και μικρότερης έκτασης δάση. Οι εργάτες ακόμα και σήμερα δεν διαθέτουν καμία ειδική εκπαίδευση. Η ρίψη του δέντρου γίνεται αποκλειστικά με το αλυσοπρίονο εδώ και 40-45 χρόνια. Τα ατυχήματα σε αυτή τη φάση της εργασίας είναι σχετικά πολλά και δεν είναι μέχρι σήμερα επίσημα καταγεγραμμένα. Στην μετατόπιση βέβαια του ξύλου έχει επιτευχθεί κάποια σχετική πρόοδος προς την κατεύθυνση της μηχανοποιήσεως αλλά και εδώ ακόμη υπάρχουν αρκετά προβλήματα όσον αφορά την ελλιπή καθοδήγηση και εκπαίδευση των χειριστών, την πρόχειρη οργάνωσή τους και φυσικά την έλλειψη πλήρους εκμετάλλευσης των μηχανημάτων.
Λέξεις κλειδιά: Συγκομιδή του ξύλου, Ελεύθεροι Δασικοί, Συνεταιρισμοί Ελλάδας (Ε.Δ.Σ.Ε.), Σύστημα Κρατικής Εκμετάλλευσης Δασών (Κ.Ε.Δ), Π.Δ. 126/86, Συστήματα Συγκομιδής Ξύλου.
Λήψη (clicks: 374)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 1