Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ: ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Η βιοποικιλότητα είναι ένας όρος που καθιερώθηκε ευρέως στην επιστημονική κοινότητα την δεκαετία του 1980. Η σημασία της ως έννοια είναι εξαιρετικά μεγάλη και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών όρισε την δεκαετία 2011-20 ως «Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιοποικιλότητα» (Ψήφισμα 65/161). Η γενική άποψη που επικρατεί μεταξύ των ακαδημαϊκών και των πολιτών, είναι πως η βιοποικιλότητα μειώνεται. Ως κύρια αιτία, αναφέρονται οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες, ενώ υπάρχουν αρκετοί ερευνητές που εστιάζουν και στις συνέπειες που μπορεί να έχει στη βιοποικιλότητα η Κλιματική Αλλαγή. Στον αντίποδα, υπάρχουν κάποιες επιστημονικές εργασίες που υποστηρίζουν πως σε τοπικό επίπεδο, ορισμένες φορές δεν παρατηρείται μείωση της βιοποικιλότητας, αλλά αύξησή της μέσω της εισαγωγής ή εισβολής ξενικών ειδών.Βέβαια, υπάρχει και η άποψη πως η εισαγωγή ξενικών ειδών προκαλεί γενετική μόλυνση και κατ’ επέκταση μείωση της βιοποικιλότητας. Οι συνέπειες από την απώλεια ειδών ίσως να μην μπορούν να εκτιμηθούν ποτέ με ακρίβεια. Όμως ο τομέας που φαίνεται πως θα μπορούσε να επηρεαστεί πιο άμεσα η ζωή των ανθρώπων εξαιτίας της μείωσης της βιοποικιλότητας είναι ο διατροφικός. Εκείνο το οποίο παραδέχονται οι επιστήμονες στις εργασίες τους, είναι πως πρέπει να υπάρξει πλέον ένα κοινό και ολοκληρωμένο πρότυπο για την παρατήρηση, την μοντελοποίηση και την πρόβλεψη του που θα οδηγηθεί η βιοποικιλότητα σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.


Λέξεις κλειδιά: Βιοποικιλότητα, απώλεια, διατήρηση, άνθρωπος, προστασία ειδών.

Λήψη (clicks: 9)

Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 11

(68 συνολικές επισκέψεις, 1 διαφορετικοί επισκέπτες σήμερα)