ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα πέτρινα τοξωτά αποτελούσαν, από την αρχαιότητα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, τον κύριο τύπο γεφυριών οδών και αγωγών μεταφοράς νερού. Στον ελλαδικό χώρο έχουν κατασκευασθεί, ανθεκτικά στο χρόνο και στην ορμή των χειμαρρικών νερών, γεφύρια απαράμιλλης ομορφιάς, πραγματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια των ελλήνων μαστόρων, διακρίνονταν πέραν της επίτευξης του σκοπού κατασκευής τους, από απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Βασικά στοιχεία του σεβασμού τους, προς το φυσικό περιβάλλον, ήταν η εναρμονισμένη, με τον τόπο κατασκευής, επιλογή-χρήση τοπικών φυσικών δομικών υλικών και η επιλογή του χώρου και του τρόπου δόμησης, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι απόλυτα προσαρμοσμένο και ενσωματωμένο στο φυσικό χώρο. Επισημαίνεται ότι τα ελληνικά πολύτοξα πέτρινα γεφύρια διακρίνονταν, από τη διαφορετική ακτίνα καμπυλότητας των διαδοχικών τους θόλων, σε αντίθεση των Ρωμαϊκών, που είχαν τόξα ισομεγέθη και της αυτής καμπυλότητας. Για τους παραπάνω λόγους τα πέτρινα γεφύρια του ελλαδικού χώρου αποτελούν βασικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και αναπόσπαστα στοιχεία των τοπικών φυσικών περιβαλλόντων. Στην παρούσα εργασία αναλύονται και βαθμονομούνται με μια νέα προτεινόμενη εμπειρική αξιολόγηση – βαθμονόμηση, τα κατασκευαστικά, δομικά και λειτουργικά στοιχεία αντιπροσωπευτικών πέτρινων τοξωτών γεφυριών του ελλαδικού χώρου και αξιολογείται η ενσωμάτωση και η αισθητική προσαρμογή τους στα χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος των περιοχών κατασκευής τους.
Λέξεις κλειδιά: Τοξωτά γεφύρια, Πέτρινα γεφύρια, Πέτρινα γεφύρια και φυσικό περιβάλλον.
Λήψη (clicks: 3)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 4