ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την εξέλιξη της θεωρίας του ‘οικολογικού εκσυγχρονισμού’ (O.E.) (ecological modernization) η οποία έχει αναδειχθεί σε μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες θεωρίες της οικολογικής αναμόρφωσης των περιβαλλοντικών πολιτικών στον αναπτυγμένο κόσμο. Παρουσιάζονται οι τρεις κύριες εκφράσεις της θεωρίας του ‘οικολογικού εκσυγχρονισμού’: (α) ως μια τεχνο-οικονομική αναμόρφωση των πολιτικών (η προσέγγιση των Joseph Huber και Martin Janicke), (β) ως ένας εναλλακτικός πολιτικός λόγος (discourse) (η προσέγγιση του Maarten Hajer), και τέλος (γ) ως μια αναμόρφωση, στη βάση οικολογικών προτεραιοτήτων, των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών πρακτικών των προηγμένων κοινωνιών (η προσέγγιση του Arthur Mol, Gert Spaargaren και των συνεργατών τους). Η εργασία καταλήγει με μια κριτική συζήτηση των αντιρρήσεων που έχουν διατυπωθεί για την εκδοχή της θεωρίας του Ο.Ε. των Mol και Spaargaren.
Λέξεις κλειδιά: Οικολογικός εκσυγχρονισμός (ecological modernization), περιβαλλοντικός λόγος (environmental discourse), οικονομία, Κράτος, τεχνολογία, από-ϋλοποίηση (dematerialization), το “παράδοξο του Jevons”
Λήψη (clicks: 7)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 3