ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ερημοποίηση είναι το φαινόμενο της υποβάθμισης και της καταστροφής του δυναμικού της γης. Με την υποβάθμιση της ποιότητας του εδάφους επηρεάζονται αρνητικά η οικονομία και η ευρύτερη κοινωνία, μειώνεται η παραγωγικότητα, και κατ’ επέκταση τα αγροτικά εισοδήματα, με αποτέλεσμα τις μετακινήσεις πληθυσμών με σκοπό την αναζήτηση γονιμότερων εδαφών ή απλώς άλλες μορφές απασχόλησης. Στο ευρωπαϊκό τμήμα της Μεσογείου η ερημοποίηση της γης διακρίνεται ακόμα δυσκολότερα, καθώς μπορεί και να μην οφείλεται σε ανθρώπινες παρεμβάσεις, αλλά στις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν, όπως οι ετήσιες διακυμάνσεις των βροχοπτώσεων ή οι υψηλές θερμοκρασίες κατά την θερινή περίοδο. Το φαινόμενο της ερημοποίησης σχετίζεται άμεσα με τον αγροτικό χώρο και την αειφόρο ανάπτυξη. Η γεωργία, η αποψίλωση των δασών, η αλάτωση των εδαφών και η βιοχημική ρύπανση αποτελούν βασικές αιτίες ερημοποίησης, κάτι που αποδεικνύεται και ιστορικά. Οι επιπτώσεις της ερημοποίησης είναι σημαντικές σε κοινωνικοοικονομικούς και περιβαλλοντικούς τομείς, και σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγούν και στην φτώχεια. Αναγκαία λοιπόν είναι η υιοθέτηση Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) με μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν την ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών ενδιαφερόντων στον αγροτικό χώρο και την προώθηση της αειφορικής γεωργίας.
Λέξεις κλειδιά: Ερημοποίηση, υποβάθμιση του εδάφους, αγροτική ανάπτυξη,
Κοινή Αγροτική Πολιτική, αειφόρος ανάπτυξη/αειφορική γεωργία
Λήψη (clicks: 5)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 5