ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στο παρόν άρθρο μας επιδιώκουμε να δείξουμε με όρους φιλοσοφικούς- ανθρωπολογικούς την αντιστοίχιση της φύσης, του ανθρώπου και του πολιτισμού στην ποιητική της εκδοχή. Το εγχείρημά μας εστιάζει στον Ελύτη, ο οποίος τόσο στο ποιητικό του έργο, όσο και στα πεζά κείμενά του, προβαίνει σε μιαν αρχετυπική προσέγγιση αυτών των τριών «τόπων» στην Ελληνική πολιτιστική ενδοχώρα. Εν προεκτάσει αποβλέπουμε στη φιλοσοφική-παιδαγωγική στήριξη των μικρών-μεγάλων-ναυτίλων της Περιβαλλοντικής Παιδείας. Φιλοσοφική μας θέση είναι ότι η φύση δεν είναι μόνο πρόβλημα, είναι και αίνιγμα και ως τέτοιο καλείται και η φιλοσοφία να το διερευνήσει. Η φυσική φιλοσοφία, η φιλοσοφία των φυσικών επιστημών και η φιλοσοφία της φύσης του ανθρώπου χρειάζονται ευελιξία, ώστε να περνούν από το πρόβλημα στο αίνιγμα και αντιστρόφως. Συνεπώς, κάθε φυσική φιλοσοφία είναι αποφατική: δεν εξαντλείς το διαμέτρημα της φύσης με ανθρώπινα εργαλεία λόγου και πράξης.
Λέξεις κλειδιά: Κεκγραγάριον, ποιητική-φυσική φιλοσοφία, φύση ανθρώπου, φύση, πολιτισμός, εποπτικότητα, πρόβλημα, αίνιγμα, περιβαλλοντική παιδεία
Λήψη (clicks: 2)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 3