ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στη Ελλάδα είναι γεγονός ότι δεν παρατηρούνται ουσιαστικές αλλαγές στο σχολικό αύλειο χώρο, παρά τις προσπάθειες για εφαρμογή πιο σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας. Εντούτοις εφαρμόζεται το παλιό παραδοσιακό δασκαλοκεντρικό μοντέλο, που δεν διευκολύνει τη μαθησιακή διαδικασία να ξεφύγει από τον οριοθετημένο χώρο της σχολικής τάξης. Ο ανασχεδιασμός του σχολικού αύλειου χώρου, αναμένεται να ανατρέψει το υπάρχον αναχρονιστικό μοντέλο, αν αυτός πραγματοποιηθεί με βάση παιδαγωγικά και φυσικά – περιβαλλοντικά κριτήρια. Κάτι τέτοιο θα αποτελέσει βασικό παιδαγωγικό εργαλείο, τόσο για τον εκπαιδευτικό όσο και για τον μαθητή.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση του σχολικού αύλειου χώρου, ως εργαλείου επίτευξης εκπαιδευτικών περιβαλλοντικών δράσεων αλλά και διαμόρφωσης περιβαλλοντικής συνείδησης για τους μαθητές. Επίσης, η εργασία στοχεύει να αναδείξει τις στάσεις και τις απόψεις των μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σχετικά με τη διαμόρφωσή του σχολικού αύλειου χώρου, όπως αποτυπώνονται και αναλύονται σε τυπολογία.
Η τυπολογική ανάλυση που προκύπτει έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού οδηγεί στην διαμόρφωση συστάδων μαθητών με ανάλογη περιβαλλοντική συμπεριφορά, γεγονός που δύναται να βοηθήσει στην εφαρμογή κατάλληλων και αποδοτικών περιβαλλοντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Λέξεις κλειδιά: Σχολικός αύλειος χώρος, στάσεις και απόψεις μαθητών, εκπαιδευτικές περιβαλλοντικές δράσεις, Hierarchical Cluster analysis
Λήψη (clicks: 5)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 8