ΠΕΡΙΛΗΨΗ
H συχνότητα εμφάνισης φυσικών καταστροφών όπως π.χ. έντονες βροχοπτώσεις, ξηρασία κ.ά. αυξάνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και οι επιδράσεις των φυσικών καταστροφών επιδεινώνονται από την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος λόγω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, π.χ. παρεμβάσεις σε κοίτες ποταμών, αποδάσωση, ανεξέλεγκτη δόμηση κ.ά., ενώ, πολλές φορές, η αιτία των φυσικών καταστροφών είναι η ίδια η ανθρώπινη συμπεριφορά, π.χ. πυρκαγιές. Έτσι, λοιπόν, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, σε αρκετές περιπτώσεις, ο όρος «φυσική καταστροφή» μοιάζει να είναι οξύμωρος, μιας και οι παράγοντες που οδηγούν σε μια καταστροφή εξαρτώνται από την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στο περιβάλλον και, συνεπώς, δεν είναι «φυσικοί». Ο κύριος στόχος της Επικοινωνίας του Περιβαλλοντικού Κινδύνου, ως ξεχωριστό πεδίο δράσης της Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας, είναι η αλλαγή συμπεριφοράς ατόμων και κοινωνικών ομάδων έτσι, ώστε να επιτευχθεί μείωση της πιθανότητας εμφάνισης, ή όπου αυτό δεν είναι εφικτό, διατήρηση βιώσιμων επιπέδων ετοιμότητας απέναντι σε μια περιβαλλοντική καταστροφή. Ωστόσο, πολυάριθμες έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο συγκεκριμένος στόχος παραμένει αρκετά δύσκολος για να επιτευχθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και όταν περιβαλλοντικές καταστροφές εμφανίζονται αρκετά συχνά, τα επίπεδα ετοιμότητας των τοπικών πληθυσμών παραμένουν χαμηλά. Σε αυτό το πλαίσιο, θα αξιολογηθεί η υφιστάμενη κατάσταση όσον αφορά την ετοιμότητα του τοπικού πληθυσμού της Κρήτης απέναντι σε συχνά εμφανιζόμενους περιβαλλοντικούς κινδύνους και θα μελετηθούν οι τρόποι διεύρυνσης του σημαντικού ρόλου της Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας στις τοπικές στρατηγικές πολιτικής προστασίας.
Λέξεις κλειδιά: Ανθεκτικότητα, ετοιμότητα, επικοινωνία του περιβαλλοντικού κινδύνου, περιβαλλοντική καταστροφή
Λήψη (clicks: 1)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 8