ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μετά από μια 35ετή πορεία, το μέτρο της ενίσχυσης των ΛΕΠ βρίσκεται σήμερα σε μια διαδικασία αναθεώρησης των στόχων και της φιλοσοφίας του. Η παρούσα εργασία εξετάζει την εξέλιξη των γεωργικών δομών στις ορεινές, μειονεκτικές και δυναμικές περιοχές της Ελλάδας κατά την περίοδο 1990-2007, και συγκρίνει τις πρόσφατες οικονομικές επιδόσεις των εκμεταλλεύσεων στις ΛΕΠ και τις δυναμικές περιοχές.
Από την ανάλυση διαπιστώθηκε η αποκλίνουσα πορεία των γεωργικών δομών και η διαφορετική ανταπόκριση των επιμέρους περιοχών – ιδιαίτερα των μειονεκτικών – στην ασκούμενη αγροτική πολιτική. Οι εκμεταλλεύσεις των ΛΕΠ εμφανίζουν σαφώς δυσμενέστερα οικονομικά αποτελέσματα αλλά και σαφείς τάσεις εκσυγχρονισμού, ιδιαίτερα στην κτηνοτροφία. Η εξισωτική αποζημίωση αντισταθμίζει ένα πολύ μικρό μέρος από τη διαφορά του γεωργικού εισοδήματος μεταξύ ΛΕΠ και δυναμικών περιοχών, ενώ συμβάλλει πολύ λίγο στη διατήρηση των γεωργικών δραστηριοτήτων
στις ΛΕΠ.
Στο πλαίσιο της γενικότερης ‘φιλελευθεροποίησης’ των αγροτικών πολιτικών, και την αλλαγή ‘παραδείγματος’ στη γεωργία, η πολιτική για τις ΛΕΠ και γενικότερα η γεωργική διαρθρωτική πολιτική βρίσκονται στο επίκεντρο μιας ευρύτερης αμφισβήτησης για την αναγκαιότητα ύπαρξης παρεμβατικών πολιτικών στη γεωργία. Τα ευρήματα της εργασίας υποδεικνύουν την ανάγκη για ένταση της ερευνητικής προσπάθειας σχετικά με συγκεκριμένες πτυχές του πολύπλευρου ζητήματος των ΛΕΠ.
Λέξεις Κλειδιά: Λιγότερο Ευνοημένες Περιοχές, ορεινές-μειονεκτικές-δυναμικές περιοχές, γεωργική διαρθρωτική πολιτική, αλλαγή παραδείγματος στη γεωργία.
Λήψη (clicks: 4)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 2