ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα Ελληνικά δάση φύονται κατά κανόνα σε απομακρυσμένες ορεινές περιοχές με ισχυρές κλίσεις και υποβαθμισμένο έδαφος, που δυσχεραίνουν την απασχόληση. Η ενασχόληση με τη δασοκομία είναι επίπονη και προσφέρει χαμηλότερο επίπεδο αμοιβών σε σχέση με άλλες γεωργικές δραστηριότητες. Αυτό έχει σαν συνέπεια, ο αριθμός των απασχολούμενων στη δασοπονία να μειωθεί την τελευταία δεκαετία κατά 31%. Σκοπός λοιπόν της παρούσας εργασίας αποτελεί η μια μελέτη του συνδυασμού μεταξύ της ανάπτυξης των ορεινών περιοχών και ταυτόχρονα της προστασίας του περιβάλλοντος έτσι ώστε το ένα να συνεπικουρή στο άλλο. Η ανάγκη για καταγραφή και εις βάθος κατανόηση της ιδιαίτερης φυσικής και κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας κάθε ορεινής περιοχής αναγνωρίζεται πριν το σχεδιασμό και την προώθηση οποιασδήποτε πολιτικής η οποία να στοχεύει στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των ορεινών περιοχών. Προτείνονται μέτρα για την απασχόληση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους συντελώντας στη διατήρηση ενός εισοδήματος, που επιτρέπουν στους κατοίκους να παραμείνουν στις ορεινές περιοχές.
Λέξεις κλειδιά: Δάση- δασικές εκτάσεις, προστατευόμενες περιοχές, πολιτικές ανάπτυξης ορεινών περιοχών
Λήψη (clicks: 3)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 6