ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η βιοποικιλότητα της Ελλάδας, όπως αυτή εκφράζεται από τη σχέση της αφθονίας ειδών και έκτασης της χώρας, είναι μεταξύ των υψηλότερων της Ευρώπης και της Μεσογείου. Η μεγάλη ποικιλία σε φυτικά είδη οφείλεται α) στη γεωγραφική θέση της χώρας, και β) στο πλούσιο ανάγλυφο που συνδυάζεται με διαφορετικούς κλιματικούς τύπους. Οι δυο τελευταίοι παράγοντες, δηλαδή η ποικιλία στη γεωμορφολογία και στο κλίμα, είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία ενός μωσαϊκού βλάστησης, ενώ παράλληλα συντελούν στην απομόνωση ορισμένων βιοτόπων. Ταυτόχρονα, η παλαιογεωγραφική ιστορία του χώρου στον οποίο εξελίχθηκε η Ελλάδα, σε συνδυασμό με τις μεταβολές του κλίματος του πλανήτη και τις παγετώδεις περιόδους, είχαν ως αποτέλεσμα τον εμπλουτισμό της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής. Επιπλέον, πολλά είδη που είχαν ευρεία εξάπλωση στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, παρέμειναν στη χώρα μας ως υπολειμματικά στοιχεία και σήμερα θεωρούνται αρκετά σπάνια. Για χιλιάδες χρόνια, η φύση στη Μεσόγειο διαμορφωνόταν με ήπιο τρόπο από τον άνθρωπο, που χρησιμοποίησε τους φυσικούς πόρους με παραδοσιακά μέσα και τεχνικές. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες οι αλλαγές στη χρήση της γης, η καταστροφή των βιοτόπων, οι εντατικές καλλιέργειες, η αστικοποίηση και η ανάπτυξη του μαζικού τουρισμού έχουν αλλάξει σε βάθος την κατάσταση για την ελληνική φύση. Σήμερα, πολλά μεσογειακά και ελληνικά είδη απειλούνται με εξαφάνιση. Η εξαφάνιση ενός είδους συχνά προκαλεί αλλαγές σε ολόκληρο το οικοσύστημα, οι οποίες μεγεθύνουν την απώλεια και επιφέρουν μεγαλύτερη ζημιά στην ποιότητα του περιβάλλοντος.
Ο κίνδυνος της εξαφάνισης των ειδών και της αλλοίωσης του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας οδήγησε στην ανακήρυξη κάποιων περιοχών, βιοτόπων, φυτών και ζώων ως προστατευόμενα. Με εθνικούς νόμους και προεδρικά διατάγματα, αλλά και με διεθνείς αποφάσεις, συμβάσεις και ευρωπαϊκές οδηγίες, σήμερα έχει τεθεί υπό καθεστώς νομικής προστασίας ένα ποσοστό ειδών και εκτάσεων της χώρας μας.
Λέξεις κλειδιά: Βιοποικιλότητα, προστατευόμενες περιοχές, εθνικός δρυμός, εθνικό πάρκο, τύποι οικοτόπων, οδηγία 92/43ΕΟΚ, οδηγία 79/409ΕΟΚ.
Λήψη (clicks: 3)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 5