ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα συστήματα συγκομιδής ξύλου δεν είναι από μόνα τους αειφορικά, αλλά επηρεάζουν την αειφορική διαχείριση του δάσους με πολλούς τρόπους: μπορούν από την μια πλευρά με άμεσο τρόπο να επιδράσουν στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, ενώ από την άλλη να βρίσκονται σε ρήξη με βασικές αρχές της δασοκομίας ή να έχουν αρνητική επίδραση στο δάσος. Για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εκτίμηση των συνεπειών τους, πρέπει, εκτός από τα παραδοσιακά κριτήρια αξιολόγησης, να λάβουμε υπόψη μας και άλλα, όπως αυτά της οικολογικής, κοινωνικής ή εργονομικής αποτελεσματικότητας.
Προκειμένου να ληφθεί μια απόφαση για την επιλογή ενός συστήματος συγκομιδής ξύλου απαιτείται, αφού επιλυθούν κάποια τεχνικά ζητήματα, όπως π.χ. ο καθορισμός της κλίμακας βαθμολόγησης, να ληφθούν υπόψη οι αρχές της δασοκομίας, καθώς επίσης και κάποιοι πιθανοί περιορισμοί, οι προτεραιότητες στόχων της δασικής υπηρεσίας και οι αβεβαιότητες όσον αφορά τις επιπτώσεις που ενδεχομένως θα επιφέρουν τα προτεινόμενα συστήματα συγκομιδής ξύλου αν δεν έχουν δοκιμαστεί στην πράξη. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται, εκτός από τα παραδοσιακά κριτήρια αξιολόγησης, τα οποία έχουν στο επίκεντρό τους την απόδοση, ορισμένα σύγχρονα κριτήρια που βασίζονται στην ιδέα της ανεκτικότητας, με την έννοια ότι τα κριτήρια αυτά εστιάζουν στις αρνητικές επιπτώσεις των χειρισμών του ανθρώπου, οι οποίες πρέπει να είναι κατά το δυνατόν μειωμένες, ενώ τα θετικά αποτελέσματα πρέπει να είναι όσο το δυνατό περισσότερα. Επίσης, γίνεται μια προσπάθεια διαχωρισμού των επιπέδων λήψης αποφάσεων.
Λέξεις κλειδιά: Στρατηγικές αποφάσεις, στόχοι, κριτήρια αξιολόγησης, οικολογική ανεκτικότητα, οικονομική ανεκτικότητα, κοινωνική ανεκτικότητα
Λήψη (clicks: 5)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 5