ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα λιβάδια συνιστούν ένα συνεχώς ανανεώσιμο φυσικό πόρο, που ανήκει κατά χρήση στο τοπικό κοινωνικό σύνολο και απαιτεί διαχείριση που να διασφαλίζει την αειφορική του κάρπωση, τη βιώσιμη ανάπτυξή του και την προαγωγή της πολλαπλής παραγωγικής ικανότητάς του (βοσκήσιμη ύλη, νερό, μέλι, βότανα, προστασία διαβρώσεων, τροφή/καταφύγιο θηραμάτων, αναψυχή), προς όφελος και των μελλοντικών γενεών. Παρά τη σπουδαιότητά τους, τα λιβάδια δε χρησιμοποιήθηκαν ορθολογικά από τον άνθρωπο. Η αλόγιστη χρήση οδήγησε στην υποβάθμιση της παραγωγής βοσκήσιμης ύλης, στις διαβρωμένες επιφανειακά εκτάσεις ως αποτέλεσμα της υπερβόσκησης και των πυρκαγιών, αλλά και στις πλήρως καλυμμένες από θάμνους λόγω της υπέρ προστασίας και σπάνιας βόσκησης (υποβόσκηση). Για να επιβιώσει η κτηνοτροφία και συγχρόνως να αξιοποιηθούν πληρέστερα και ορθολογικότερα τα λιβάδια πρέπει να συνταχθούν ολοκληρωμένες μελέτες βελτίωσης και διαχείρισης των λιβαδιών. Η ορθολογική διαχείριση θα εξασφαλίσει το στάδιο ισορροπίας μεταξύ των βιοτικών παραγόντων, οι οποίοι θα λειτουργούν σε αρμονία μεταξύ τους και με το περιβάλλον.
Λέξεις κλειδιά: Λιβαδικές εκτάσεις, ορθολογική διαχείριση, βοσκήσιμη ύλη, αειφορική κάρπωση, κτηνοτροφικά ζώα
Λήψη (clicks: 13)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 1