ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η παρούσα εργασία παρουσιάζει την εφαρμογή του αγροτο-περιβαλλοντικού κανονισμού ΕΕ 2078/90, ο οποίος εδραιώθηκε στην Ελλάδα το 1994. Ειδικότερα, διερευνά τη σχέση του κανονισμού με τις στρατηγικές επιβίωσης των ελληνικών αγροτικών νοικοκυριών, υπό το πρίσμα της νέας περιβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ για τη γεωργία και τις αγροτικές περιοχές, όπως αυτή ορίζεται στο Πρόγραμμα Δράσης (ΑGENDA) 2000 (European Commission 1998). Στο επίκεντρο αυτής της νέας περιβαλλοντικής πολιτικής έγκειται το Ευρωπαϊκό Μοντέλο Γεωργίας, στο
οποίο ενσωματώνεται η έννοια της πολυλειτουργικότητας, η οποία αναγνωρίζει τη νευραλγική θέση που κατέχει ο εξελισσόμενος τομέας της γεωργίας στην ενίσχυση της βιωσιμότητας των αγροτικών περιοχών μέσω της διεύρυνσης του κεφαλαίου των αγροτικών νοικοκυριών. Σύμφωνα με έρευνες στις οποίες αναφέρεται η εργασία, τα αγροτο-περιβαλλοντικά προγράμματα που εφαρμόστηκαν, και συνεχίζουν να εφαρμόζονται, στα ελληνικά αγροτικά νοικοκυριά επιδρούν θετικά στους οικονομικούς και φυσικούς τους πόρους, συμβάλλοντας κατά αυτό τον τρόπο στην επιβίωσή τους. Ωστόσο, παρά τη θετική επίπτωση των αγροτο-περιβαλλοντικών μέτρων, γίνεται αντιληπτή η ευπάθεια στην αποτελεσματική εφαρμογή τους. Μια σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι φορείς χάραξης πολιτικής είναι ο βαθμός στον οποίο η αύξηση του εισοδήματος και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στους υπό εξέταση τομείς μπορούν να διατηρηθούν επ’ αόριστον. Ειδικότερα, επισημαίνεται η κομβική θέση συμβουλευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, προκειμένου να ενισχυθεί το ανθρώπινο κεφάλαιο των αγροτικών νοικοκυριών, δίνοντας την πρέπουσα βαρύτητα στην πολυλειτουργική και αειφόρο γεωργία στο πλαίσιο της βιωσιμότητας των αγροτικών περιοχών.
Λέξεις κλειδιά: Αγροτο-περιβαλλοντικά μέτρα, Ελλάδα, στρατηγικές επιβίωσης, αγροτικών νοικοκυριών, πολυλειτουργική γεωργία
Λήψη (clicks: 4)
Επιστροφή στα περιεχόμενα του Τόμου 3